La Santa Sede[Nota 1] (en llatín, Sancta Sedes) ye la sede del obispu de Roma, el papa, qu'ocupa un llugar preeminente ente les demás sedes episcopales de la Ilesia católica; constitúi'l gobiernu central de la Ilesia,[2] por quien actúa y fala, y ye reconocida internacionalmente como una entidá soberana.[3] La Santa Sede ye de la mesma la espresión cola que s'alude a la posición del papa como cabeza suprema de la Ilesia católica,[2] que los sos orixe remontar a los primeros tiempos del cristianismu.
La Santa Sede atópase formada pol papa y los distintos organismos de la Curia Romana.[4] El papa sírvese y tramita al traviés de la Curia los asuntos eclesiales, polo qu'esta realiza'l so llabor en nome y so l'autoridá del sumu pontífiz, pal correutu funcionamientu de la Ilesia y el llogru de los sos oxetivos.[5] La Curia Romana ta compuesta por un grupu d'instituciones, denominaes genéricamente dicasterios,[6] ente los que s'atopen la Secretaría d'Estáu, les Congregaciones, los Tribunales y los Conseyos pontificios.
La Curia Romana tien la función d'ayudar al papa nel so gobiernu de la Ilesia universal y de les ilesies particulares; nun tien, sicasí, una misión pastoral específica pa la diócesis de Roma, polo que pa les necesidaes espirituales de la diócesis esiste'l vicariato de Roma, frente al que s'asitia'l cardenal vicariu, que gobierna'l territoriu italianu de dicha diócesis con potestá vicaria del sumu pontífiz. Pal territoriu concretu de la Ciudá del Vaticanu, dientro de la mesma diócesis, esiste otru vicariato a que'l so frente atopar otru vicariu xeneral.[7]
La personalidá xurídica de la Santa Sede déxa-y caltener rellaciones diplomátiques con otros Estaos, roblar trataos y unviar y recibir representantes diplomáticos, daqué que se remonta a dellos sieglos tras. Yá dende finales del sieglu xv empezó a recibir con cierta estabilidá unviaos diplomáticos, y nel sieglu xvi empezaron a constituyise representaciones permanentes.[2] Na actualidá, amás, participa n'organismos internacionales como les Naciones Xuníes.[8]
La Santa Sede tien plena propiedá y soberanía esclusiva sobre la Ciudá del Vaticanu,[2] un Estáu establecíu en 1929, tres la firma de los Pautos del Laterano, al envís de ser preséu de la independencia de la Santa Sede y de la Ilesia católica al respective de cualesquier otru poder esternu.[9] De forma astracta, amás de ser la Santa Sede'l supremu gobiernu y representación de la Ilesia, tamién lo ye de la Ciudá del Vaticanu.[Nota 2] Otros territorios fora de la Ciudá del Vaticanu tamién cunten con estatus de extraterritorialidad en favor de la Santa Sede.
Error de cita: Esisten etiquetes <ref>
pa un grupu llamáu "Nota", pero nun s'alcontró la etiqueta <references group="Nota"/>
correspondiente